کسی که مثل سیاهیلشکر به دنبال جمعیت راه میرود معمولاً فراتر از جمعیت نخواهد رفت، اما کسی که به تنهایی راه میپیماید احتمالاً خود را در جاهایی خواهد یافت که هرگز کسی آنجا نبوده است.
جامعه همیشه در جهت همرنگ کردن ما با دیگران تلاش میکند. ممکن است همرنگی با جماعت باعث احساس مقبولیت، پذیرش و امنیت در ما شود اما این خطر را نیز دارد که به مرور، خود واقعیمان را گُم و فراموش کنیم. هریک از ما موجودی منحصربهفرد هستیم و با هدف انجام کاری ویژه به جهان آمدهایم. باید خودمان باشیم و راه خودمان را برویم. در غیر اینصورت ممکن است آدم محترم و موفقی در اجتماع باشیم اما در عمق وجودمان همواره به زندگی نزیستهمان حسرت خواهیم خورد. بهتر است نسخه دست اول خودمان باشیم تا نسخه دست دوم کسی دیگر. 1)
↑1 | کتاب : اینشتین میگوید : تو نابغهای | نویسنده : موسی توماج ایری |
---|
پاسخ دهید
میخواهید به بحث بپیوندید؟مشارکت رایگان.